Wandelen in Boheems Zwitserland

In april van dit jaar ging ik op vakantie naar Tsjechië, op stedentrip naar Praag. Maar, omdat het wandelbloed kruipt waar het niet gaan kan, besloten we eerst een nachtje in de buurt van misschien wel het mooiste nationaal park van Tsjechië te overnachten: Boheems Zwitserland. Daar wandelden we door kloven, maakten we een wandeling door Edmunds Gorge en eindigden we uiteindelijk op één van de mooiste uitzichtpunten van Tsjechië… Benieuwd geworden naar wandelen in Boheems Zwitserland? Lees snel verder!

Reizen naar Nationaal Park Boheems Zwitserland

De beste startplaats voor wandelingen in Boheems Zwitserland is het plaatsje Hrensko, op zo’n 1 uur en 45 minuten rijden vanaf Praag. Wij verbleven zelf in het plaatsje Cvikov, op zo’n 40 minuten rijden. Je kan in Hrensko overnachten. Mocht je daar niets vinden, dan ligt het iets grotere plaatsje Decin vlakbij.

Hrensko is de toegangspoort voor het nationaal park, en is daar ook op ingericht. Je vindt er voldoende parkeerplaatsen waar je, toen wij er waren, een paar euro betaalt aan parkeermedewerkers die er rondlopen. Als je op Google Maps of in je navigatiesysteem navigeert naar ‘Hrensko’, kan je het eigenlijk niet missen.

Kamenice Gorge – de Kamenice Kloof

Het startpunt van onze wandeling was de Kamenice Gorge, of letterlijk vertaald, de Kamenice Kloof. Vanaf de parkeerplaatsen zie je de ingang van deze kloof direct liggen. Het pad loopt langs een beek, en is direct indrukwekkend. De rotswanden links en rechts van het pad rijzen hoger en hoger op. Het pad is eenvoudig begaanbaar, zonder echt klimmetjes of afdalingen, en bleek daarmee een mooie start voor de pittigere, latere stukken op onze route.

Wandelend door de Kamenice Gorge, richting de opstapplaats van de boot

Na zo’n 2,5 kilometer kom je bij de opstapplaats van de boottocht door de rest van de Kamenice Gorge. De boottocht kost zo’n 80 Tsjechische Kroon en duurt 20 minuten. Onderweg vertelt de gids, die de boot met een lange paal voort duwt, over de vallei en vertelt hij (tijdens onze tocht) veel flauwe grappen, die wisselend werden ontvangen door de groep in de boot.

Aan het einde van de boottocht kom je bij een restaurant met toiletten, nog steeds gelegen in de vallei. Wij kozen ervoor om door te lopen, omdat we nog aardig wat kilometers voor de boeg hadden en we feitelijk pas een uurtje onderweg waren.

Na de boottocht liepen we zo’n anderhalve kilometer, tot we linksaf de beek oversloegen, richting Mezna. Daar startte vrijwel direct een forse klim: vrij kort qua kilometers (zo’n 500 meter schat ik), maar steil omhoog, met gelukkig brede treden in de pad. Eenmaal boven in Mezna kom je uit bij een restaurant, waar je wat kan eten en drinken om bij te komen van de klim.

Naar Mezni Louka

Vanuit Mezna volgden wij de bordjes naar Mezni Louka, waar onze wandeling naar de Pravcicka Brana zou beginnen. De wandeling naar Mezni Louka is niet heel interessant: nadat je het dorpje uit bent loop je langs een weg en een open veld het drop in, waar je wederom een restaurant vindt. In totaal ben je zo’n 2 kilometer aan het lopen van Mezna naar Mezni Louka. Direct naast het restaurant, in het verlengde van de weg van Mezna naar Mezni Louka, vind je de route naar de Pravcicka Brana.

Over de bergwanden naar de Pravcicka Brana

Na een drankje te hebben gedaan vertrokken me, met zo’n 8,5 kilometer in de benen (minus de boottocht), omhoog op het pad naar de Pravcicka Brana: de grootste natuurlijke brug in Europa. Vroeger was de brug begaanbaar, tegenwoordig is dat uit veiligheidsoverwegingen niet meer mogelijk. Desondanks bieden de uitkijkpunten rond de Pravcicka Brana prachtige uitzichten op de omliggende valleien en bergen.

De wandeling, van zo’n 6 kilometer, van Mezni Louka naar de Pravcicka Brana, bood veel afwisseling ten opzichte van de wandeling door de Kamenice Gorge. Je maakt veel hoogtemeters, waarbij je regelmatig de meters die je omhoog hebt gelopen kort daarna weer deels afdaalt. Het pad krult om de bergen heen, wat op Strava goed te zien is:

Strava screenshot van een deel van de route naar de Pravcicka Brana.
Dit is een stuk van zo’n 4 kilometer, tussen Mezni Louka en de Pravcicka Brana

Zeker op de ‘hoeken’ waren de uitzichten vaak prachtig. Het was op het pad duidelijk drukker dan op de eerdere stukken waar we gelopen hadden, maar het was nooit zo druk dat we op mensen moesten wachten, of dat het hinderlijk werd.

Zodra je het Falcon’s Nest Hotel ziet, uit 1881, weet je dat je er bijna bent. Onderweg hadden we al een glimp opgevangen van de Pravcicka Brana, maar pas na het betalen van 95 Tsjechische Kroon onderaan het Falcon’s Nest Hotel kwamen de uitzichtpunten die deze route ontzettend de moeite waard maken. Onder de boog kan je want te eten en te drinken krijgen. Neem vooral even de tijd om rond te lopen rond het gebouw en de boog. Er zijn verschillende uitkijkpunten, zowel naast en onder de boog, en er tegenover, die je bereikt door na de ingang linksaf te slaan, in plaats van rechtsaf richting de Pravcicka Brana.

De Pravcicka Brana in Boheems Zwitserland.
De Pravcicka Brana, gezien vanuit één van de uitzichtpunten.

Terug naar de auto

Vanaf de Pravcicka Brana en het Falcon’s Nest Hotel loop je eerst dezelfde route (langs de ingang, waar je een toegangsticket hebt gekocht) terug, tot je op  een t-splitsing terecht komt waar je ook het pad kruist dat je naar boven hebt genomen vanaf Mezni Louka. Neem hier het enige pad dat je nog niet genomen hebt, richting Hrensko. Vanaf hier is het nog zo’n 4 kilometer lopen naar Hrensko, over een weinig bijzonder pad.

Feitjes

Gelopen afstand:
Beweegtijd:
Totale tijd:
Hoogtemeters:

20,02 kilometer
4 uur, 41 minuten en 7 seconden
5 uur, 41 minuten en 8 seconden
539 meter

 

De inspiratie voor deze wandeling kreeg ik van de blog Travelsewhere. Lees hier zijn blogpost.


Over de auteur

Ik ben Gijs, de oprichter van WandelLiefde, en de schrijver van alles wat je op deze blog leest.

Al mijn hele leven woon ik vlak bij de Loonse en Drunense Duinen, en na het lopen van mijn eerste Kennedymars in 2014 en het lopen van de West Highland Way in 2017, ben ik verslingerd geraakt aan het wandelen van grotere afstanden.

In 2022 ontstond het idee om mijn wandelingen te delen met anderen. Uit dit idee werd WandelLiefde geboren.