80 van de Langstraat – Kennedymars

Zaterdag 9 september was het eindelijk weer tijd voor mijn favoriete wandeltocht van het jaar: de 80 van de Langstraat in Waalwijk. Deze Kennedymars heb ik drie keer eerder uitgelopen, en na de Kennedymars in Someren van afgelopen juli heb ik goede hoop om ook nu de finish te halen. De route van ‘de 80’ loopt door zowel het dorp waar ik ben opgegroeid als door het dorp waar ik nu woon, waardoor het een echte thuiswedstrijd is. Al sinds de middelbare school doen er ieder jaar bekenden mee, en de tocht is in de regio een fenomeen – het is zoeken naar mensen uit Waalwijk en omgeving die de 80 van de Langstraat niét gelopen hebben.

De 80 van de Langstraat bestaat al sinds 1981 en is één van de grootste Kennedymarsen van Nederland. Dit jaar deden er zo’n 2100 lopers mee, die werden geholpen en begeleid door 600 vrijwilligers. Qua beleving langs de route is de 80 misschien wel de leukste Kennedymars van Nederland. De wandeling begint om 20u ’s avonds. Je moet uiterlijk om 16u op zondag binnen zijn. Door de voorspelde hitte op zondag werd de eindtijd iets verlengd, en mochten lopers tot 17:30 binnen komen.

De voorbereiding

Ik heb het hele jaar redelijk veel wandeltochten gelopen (zowel bij evenementen als op eigen gelegenheid), waardoor ik niet met een specifiek trainingsschema naar de 80 toe heb gewerkt. Ik had dus al goed ingelopen schoenen, en ik wist dat ik het qua fysiek goed aan moest kunnen. De 80 is goed verzorgd: onderweg krijg je om de 4 á 5 kilometer iets te eten en te drinken, waardoor je in principe zelf niets mee hoeft te nemen. Desondanks vind ik het altijd fijn om iets bij te hebben zodat ik kan eten en drinken wanneer ik zelf wil. Daarom had ik een paar krentenbollen, Snickers, drinken en dextro in mijn tas gedaan voor het geval dat.

Het beloofde zondag heet te worden. Daarom had ik een doekje meegenomen dat vocht goed vast houdt. Zondag heb ik die onderweg nat gemaakt en in m’n nek gelegd, wat voor de nodige verkoeling zorgde.

De wandeling

Ik liep de 80 van de Langstraat dit jaar met een groep van 5 andere personen, waaronder drie vrienden van me. In een groep lopen maakt het, zeker tijdens zo’n lange tocht als de 80, makkelijker om vol te houden. Zeker tijdens de loze kilometers ’s nachts, wanneer het voor mij vaak voelt als hersenloos kilometers maken, is het fijn om aanspraak te hebben. Voorwaarde is uiteraard wel dat je mede-wandelaars hetzelfde wandeltempo hebben als jij.

De start

Na onze tassen te hebben afgegeven bij het tassentransport (ik had een tas voor het tassentransport met daarin droge sokken, een droog shirt en extra eten en drinken, naast mijn kleine rugzak) zijn we naar de start gegaan, waar we een half uur voor het startschot aankwamen. De spanning begon langzaamaan toch wel op te bouwen: de 80 is voor mij wel dé wandeling van het jaar. Om exact 20u klonk het startschot en begonnen we aan onze tocht.

De eerste kilometers voeren naar het zuiden, waarna we een lus maken en teruglopen naar de start. Daar aangekomen (we zijn dan een uurtje onderweg) slaan we rechtsaf en lopen we aan de oostkant Waalwijk uit. Langs de route is het, zoals ieder jaar, druk. Zeker rond de start (op het Raadhuisplein in Waalwijk) staan veel feestende mensen, maar ook in de andere straten is er genoeg publiek.

Drunen, Nieuwkuijk & Vlijmen, eerste hoofdpost

Na een klein stukje door de polder tussen Waalwijk en Drunen te hebben gelopen komen we in Drunen aan. Daar is het altijd gezellig druk. We doorkruisen Drunen via de Grote Straat, die Drunen van west naar oost doorkruist. Nadat we Drunen uit lopen komen we vrijwel meteen in Nieuwkuijk, gevolgd door Vlijmen. We lopen nog met veel lopers bij elkaar, vooral door het grote aantal deelnemers.

Na 21 kilometer lopen komen we bij de eerst hoofdpost: Die Heygrave in Vlijmen. In deze gymzaal pak ik m’n tassentransport-tas, neem wat te eten en te drinken dat wordt aangeboden en ga met m’n schoenen uit even met m’n voeten omhoog liggen. Na een kwartiertje doen we onze schoenen weer aan, leveren onze tassen in en vervolgen onze weg.

Haarsteeg, Elshout, Drunen en Waalwijk, tweede hoofdpost

We lopen in noordelijke richting Vlijmen uit en slaan linksaf, in oostelijke richting naar Haarsteeg. Ook daar veel mensen langs de kant, en we vervolgen onze weg naar Elshout. Langzaam maar zeker worden de afstanden tussen de verschillende lopers groter te worden. Ook binnen onze eigen groep van zes beginnen twee wandelaars het lastiger te krijgen. Rond Elshout lopen we over een aantal donkerdere stukken met minder toeschouwers, wat niet helpt wanneer je nu de eerste pijntjes begint te voelen – we hebben intussen zo’n 30 kilometer gelopen.

We slaan linksaf en lopen Elshout uit, en lopen in zuidelijke richting. Na de A59 te zijn overgestoken komen we weer in Drunen uit, dat we dit keer van noord naar zuid doorkruisen. Het is duidelijk rustiger qua publiek dan toen we Drunen voor het eerst passeerden. We maken in het zuiden van Drunen een grote boog, en lopen naar Waalwijk. Bij de Overlaat zijn we, nu met 34 kilometer in de benen, bij de tweede hoofdpost.

De nacht in, richting Waspik

Wanneer we de Overlaat verlaten, hebben twee wandelaars uit onze groep het lastig. Zij blijven achterop met één andere wandelaar, terwijl ik met twee anderen door loop. Hier heb ik het even lastig. Dit stuk door Waalwijk is saai, het publiek langs de kant verdwijnt in hoog tempo en het stuk tot aan Waspik (zo’n 14 kilometer vanaf de Overlaat) vind ik vaak lastig. Ik duw mijn gedachten weg, en doe wat ik nog uren lang zal moeten doen: stap voor stap vooruit lopen, net zo lang tot de 80 kilometer achter me liggen.

We lopen Waalwijk aan de westkant uit, en zien dat de drie lopers uit onze groep die achterop waren geraakt, maar een paar honderd meter achter ons lopen. Aan de rand van Waalwijk passeren we het 40 kilometer bord: we zijn op de helft!

Vanuit Waalwijk lopen we Sprang-Capelle in, waar we kilometers lang rechtdoor lopen over dezelfde weg. Eén van de achterop lopende wandelaars uit onze groep haalt ons bij, en vertelt dat de twee andere vrienden zijn afgevallen; we zijn nog met z’n vieren over. We pauzeren kort bij een rustpunt op 43 kilometer, waarna we de polder in lopen naar Waspik: een berucht stuk over een fietspad op een dijk: weinig toeschouwers, weinig te zien en zover je kan kijken een dijk met wandelaars.

Tweede hoofdpost, ’s-Gravenmoer, Dongen

Rond kwart voor 6 ’s ochtends komen we aan bij de derde hoofdpost, in Waspik. We hebben er 48 kilometer op zitten en zijn dus ruim over de helft. Na een half uur met de benen omhoog te hebben gelegen, en wat te hebben gegeten en gedronken, lopen we door. Het wordt buiten langzaamaan licht, wat ik altijd een beetje dubbel vindt: het is fijn dat de dag weer begint, want gevoelsmatig komt de finish dan wat dichterbij. Aan de andere kant raakt je lijf weer in de war, die duidelijk aan begint te geven dat ie ook wel naar bed zou willen. Je gebrek aan slaap en daarmee energie moet je compenseren door te blijven eten en drinken, maar het geeft toch altijd een raar gevoel.

Na een lange polderweg lopen we ’s-Gravenmoer binnen, waar (op zich begrijpelijk gezien het tijdstip) vrijwel niemand op straat te zien is. Bij een huis waar wél een aantal mensen voor de deur staan gaan twee van ons even naar de wc. De lopen door, via Klein Dongen naar Dongen. Daar wordt het langzaamaan iets drukker langs de kant, wat ook bij mijzelf voor wat meer energie zorgt.

De Moer, Loon op Zand, tweede hoofdpost / thuis

Nadat we Dongen uit lopen komen we op een pittig stuk: we lopen tussen de weilanden over een polderweg die ik niet goed ken, in tegenstelling tot de rest van de route. Daardoor lijken deze kilometers lang te duren. Ook mijn mede-wandelaars hebben het zwaar. Rond kilometer 63 komen we aan de De Moer, waar ik weer op bekend terrein kom. We lopen door de mooie, bosrijke omgeving in de richting van Loon op Zand. In Loon op Zand bevindt zich de vierde en laatste hoofdpost, waar we iets na 10 uur ’s ochtends binnen lopen. We zijn dan 14 uur en 4 minuten onderweg.

In plaats van stoppen en uitrusten bij de hoofdpost, besluit ik de spullen die ik in de laatste 14 kilometer nodig heb te pakken uit mijn tassentransport-tas, deze weer in te leveren en gelijk door te lopen. Mijn huis staat immers maar 50 meter van de route, een stuk verderop. Ik loop dus door en ga bij kilometer 67,5 de route af om thuis even m’n benen omhoog te gooien.

Laatste kilometers – Kaatsheuvel, Waalwijk, finish

Om 10:50 loop ik thuis weg. We lopen onder de Midden-Brabantweg door en gaan in noordelijke richting naar Kaatsheuvel. De is intussen merkbaar warm geworden; het belooft zo’n 32 graden te worden. Om me heen lopen steeds meer mensen mank – vrijwel iedereen zit er doorheen. Ik merk echter dat de pauze thuis me goed heeft gedaan. Mijn mede-wandelaars zijn in de hoofdpost gestopt om te pauzeren, en blijken door nog steeds te zitten – ik loop dus in m’n eentje voorop. Ik besluit oortjes in te doen om muziek te luisteren,  de doek die ik heb meegenomen nat in m’n nek te leggen, en ik voel me zowaar goed! Mijn benen hebben een boost gekregen van de pauze, en het ritme van de muziek helpt om door te stappen.

Aangekomen in Kaatsheuvel wordt het drukker langs de kant, en zijn er steeds meer kansen om tussen de huizen in de schaduw te lopen. Ook zorgen veel toeschouwers voor verkoeling met sproeiers, zwembadjes en neveldouches. Op het centrale plein in Kaatsheuvel staat een groep vrienden me op te wachten, en ook mijn vader loopt op dat moment al een tijdje met me mee. Dat maakt het lopen een stuk makkelijker.

Zodra we Kaatsheuvel uit lopen slaan we linksaf, richting Waalwijk. Nog één stuk, van zo’n anderhalve kilometer lang, lopen we door de volle zon. Uiteindelijk heb ik in de laatste 12 kilometer anderhalve liter water en sportdrank gedronken, veel meer dan normaal. Misschien komt het daardoor, maar ik merk niet veel van de hitte en loop prima door. Aangekomen in Waalwijk gaan de laatste kilometer bijna vanzelf, met familie die me opwachten en de mensen langs de dranghekken op het laatste stuk naar de finish.

Om 13:03 kwam ik, na 16 uur, 55 minuten en 8 seconden onderweg te zijn geweest, over de finish.

Praktische informatie

Verzorging

Zoals eerder gezegd is de 80 van de Langstraat goed verzorgd. Er zijn onderweg 20 posten waar je eten en drinken krijgt, naast het eten en drinken dat toeschouwers aanbieden. Vier van die posten (bij 21, 34, 48 en 66 kilometer) zijn zogenaamde hoofdposten, waar je binnen in een gymzaal zit en je uitgebreider eten en drinken aangeboden krijgt. Ook zijn er toiletten, masseurs en de mogelijkheid om blaren te laten prikken.

Bereikbaarheid

Waalwijk is goed bereikbaar met de trein en bus. Neem de trein naar Tilburg of ’s-Hertogenbosch, en neem bus 300 naar busstation Waalwijk. Vanaf daar is het een paar honderd meter lopen naar de start.

Parkeren doe je het makkelijkste aan de Taxandriaweg. Op zondag sta je daar gratis, waardoor je parkeerkosten beperkt blijven.

Inschrijven

Inschrijven kan online via de website van de 80 van de Langstraat. Het is ook mogelijk om je bij de start in te schrijven, maar gezien de drukte bij de start zou ik online inschrijven. Je startnummer kan je dan ophalen bij de start, of op de dagen voor de 80.

Beloning

Wanneer je voor het eerst de 80 van de Langstraat uit loopt krijg je een medaille. Bij iedere volgende keer krijg je een pinnetje dat je op de medaille kan spelden, met daarin het getal van de hoeveelste keer dat je ‘m uitgelopen hebt. Bij iedere vijfde keer (5, 10, 15, etc.) krijg je weer een medaille, met tussendoor pinnetjes.

Alles over de 80 van de Langstraat lees je op hun website.

Lees hier mijn blog over hoe je je voorbereid op een Kennedymars.

---